Lieve Lewis,

Je bent nu 1,5 jaar en ik kruip in de pen om je een brief te schrijven over hoe je op dit moment bent. Wat je allemaal kan en doet, wat je leuk vindt, hoe je eruit ziet en wat je met mij doet als moeder. Eigenlijk ben ik bang dat ik de woorden niet kan vinden voor dat laatste, want kleine jongen wat heb ik intense gevoelens voor jou. Ik ga het toch proberen.

Lewis 2 maanden

Lieve, kleine, mooie, dappere jongen. Als ik naar je kijk dan golft de liefde door mijn lijf. Jouw kleine koppie met die grote blauwe ogen en mega lange wimpers. Jouw donkerblonde krulletjes die soms dansen op je hoofd en soms helemaal plat zijn, jouw bolle toetje en je mondje al vol met kleine tandjes. Je hebt nog niet al je tanden, of eigenlijk nog niet al je kiezen. Je tanden al wel. Als je lacht dan stralen je ogen en lach je met je hele gezicht. Een beminnelijke lach noemt Oma het, en ze heeft gelijk. Je kan heel beminnelijk lachen. Als je huilt dan is dat vol overgave en met dikke tranen. Je kan zo trots kijken als iets je is gelukt en als je iets spannend vindt dan worden je grote ogen nog groter en kijk je afwachtend naar mij of naar papa. Soms ben je ondeugend en dat straalt zo van je gezicht af dat je dat 3 straten verderop nog kan zien. En heel vaak ben je heel dapper. Want, je bent soms best gevoelig en kan dingen ook spannend vinden. Vooral als we ergens naar toe gaan waar je het niet kent of als er mensen zijn die je niet kent, maar je doet het altijd wel. Zo dapper zie ik voor mijn ogen dat je elke keer je grens verlegt, dat je je elke keer opnieuw openstelt voor de situatie, hoe spannend ook en dat je jezelf overwint. Ik zie het gebeuren en spat bijna uit elkaar van trots.

Als je ergens geconcentreerd mee bezig bent dan zijn je wangetjes zo schattig bol en je mondje hangt dan wat open. Vaak zit je wat voorover gebogen en je krijgt niks mee van je omgeving. Je kan best lang met iets bezig zijn om te ontdekken of proberen. Bijvoorbeeld een autootje met allemaal kleine details eraan of een puzzeltje. Maar als je graag iets voor elkaar wil krijgen en het lukt niet, dan maak je boze geluiden en soms krijg je zelfs een woede aanval en begin je heel hard te huilen. Alles is dan mis en verkeerd. Ook alles wat ik doe. Ik wil je dan zo graag helpen of troosten, maar dat mag niet. Je wordt van alles alleen maar bozer. Ook kan je heel gefrustreerd raken als je iets duidelijk wil maken, maar je de woorden nog niet kan zeggen, of als je iets wil doen wat niet mag, of als iets niet gaat zoals jij het wel wil.

Vaak weten we ‘s ochtends al hoe jouw vlag erbij hangt. Soms word je wakker en ga je meteen kletsen en zingen of lig je rustig te spelen met je slaapkonijn en te wachten tot wij je komen halen. Dat zijn de dagen dat de flow vaak goed is. Dat je niet gauw boos wordt en dat we het heel gezellig hebben. Alles lijkt dan vanzelf te gaan.  Er zijn ook dagen dat je al wat mopperend of soms zelfs huilend wakker wordt. Of ook rustig ligt totdat we binnen komen en dan begint te mopperen. Dat zijn vaak de dagen dat papa en ik weinig goed kunnen doen, dat je snel boos of gefrustreerd bent en dan loopt de dag vaak ook niet zo soepel. Die dagen val je net vaker dan anders  en lijkt het wel of alles moeite kost. Gelukkig zijn de meeste dagen gewoon vrolijk, gezellig en soepel.
Het gaat sowieso steeds soepeler en makkelijker allemaal. Het eerste jaar van je leven zijn papa en ik vooral bezig geweest om jou te verzorgen, maar nu kan je steeds meer zelf en gaat de verzorging steeds makkelijker. We wassen je vaak ‘s ochtends en ‘s avonds en je gaat ongeveer 2 keer per week in bad of onder de douche. Hoewel, nu het vaker mooi weer is en we veel buiten spelen ga je meestal ‘s avonds nog even onder de douche. Dat vond je in het begin niet zo leuk, maar nu wel. Als ik ‘s avonds zeg: Kom je gaat op bed, pyjama aan, tanden poetsen… dan zeg jij vaak: “Doesje”? Waarmee je douchen bedoeld.
Eten en drinken doe je eigenlijk al helemaal zelf. Sinds 3 weken krijg je ‘s ochtends geen papfles meer, maar ontbijten we aan tafel. Vaak met zijn 2en omdat papa dan al aan het werk is. We eten dan vaak yoghurt met een banaan (manaan). Je eet dit zelf met een lepel en soms help ik een beetje, als dat mag van jou. Drinken doe je uit een rietjesbeker of een andere anti- lek beker. Je drinkt eigenlijk alleen maar water of thee. Als ik iets zoets inschenk zoals ranja of diksap dan neem je een slok, kijk je heel vies en breng je de beker terug naar mij. Verder eten we veel fruit, je lust eigenlijk alle soorten fruit wel en veel groente, lust je ook allemaal. Op dit moment is een stuk rauwe paprika je favoriet! We eten brood en crackers (kekker?) Het knapperige van de cracker vind je erg grappig en je eet dit dan ook graag. Ook een rijst wafel vind je lekker of een biscuit. Een liga koek of ander peuter- koekje vind je niks. Die geef je ook terug. ‘s Avonds eet je altijd met de pot mee. Hollandse pot, Indonesisch, Surinaams, Italiaans, Mexicaans, je lust het allemaal! Je bent dol op vlees en patat. Soms horen we je zeggen: “Patat Hmmmmmm”, zomaar uit het niets. En de laatste dagen als ik zeg: we gaan eten zeg jij: “Patat hmmm patat!” Zo grappig.

Lewis 1,5 jaar

Je begint sowieso in rap tempo steeds meer woorden te zeggen. Met je eerste woordjes was je wat later dan gemiddeld, maar nu je sinds een paar maanden überhaupt woorden zegt, komt er elke dag wel wat bij. Het begon allemaal met papa. Dit zei je veel eerder dan mama (en bedankt he). Verder zei je ineens oranje (owaje) en papagaai (papajaaij). Ook ken je de kleur paars (paas). Die kan je ook aanwijzen en benoemen.  Je eerste zinnetje was: “Tiesie aan?” (televisie aan?) Inmiddels zeg je al vrij veel woorden waaronder: Opa, Oma, Sinemone (Simone), Ja, nee, patat, hmmmm, doesje (douchen), op bed, is moe (meestal zeg je: “is moe nee”), aaah en cheeese (daarmee bedoel je tandenpoetsen), thee, in de tuin, thuis, huis, Opa thuis, auto, papa auto, en je zegt vaak de laatste 2 woorden van een zin die ik zeg na. En dan ook precies in dezelfde toon. Heel grappig vind ik dat. Verder zeg je het na als wij tellen en soms tel je verder door. Als ik zeg 1, dan zeg jij 2. 3 en 4 zeg je dan na en als ik zeg 5 dan zeg jij 6. Dan zeg ik 7 en jij 8 (ajt) en dan zeg ik 9 en jij tieieien! Ook zeg je het alfabet na. En als ik dan bij de ‘O’ ben dan zeg jij “Opa”. Zo grappig! Allerlei woordjes dus met daartussendoor ook nog heel veel gebrabbel. En dat brabbelen doe je al heel lang. Daar begon je mee toen je een paar maanden oud was en je hebt wat afgekletst sinds die tijd. Ik ben benieuwd hoe het is als je straks echt kan praten. Je gaat ons de oren van de kop kletsen denk ik. Wat ik ook heel schattig vind is dat als je eten of drinken hebt en we zitten niet aan tafel, dan pak je een knuffel (meestal al je knuffels) erbij en gaat die ook voeren en drinken geven. Daarna leg je de kussens van de bank op de grond en leg je je knuffels erop. “Sssssst” zeg je dan, wat betekend dat ze gaan slapen.
Soms ben je heel knuffelig en krijg ik vaak kusjes. Meestal vraag ik erom maar heel soms krijg ik ook zomaar een kus of een knuffel. Andere momenten wil je er niks van weten en ren je gauw weg. Je houdt wel van lichamelijk contact. Knuffelen, samen een filmpje kijken op de telefoon of tablet,(woezel en pip, bumba, bob de bouwer, maar vooral muziek vind je leuk) maar ook stoeien vind je geweldig. Je stoeit het liefst met papa. Die kan dat ook het beste. Jullie rennen dan achter elkaar aan door de kamer of verstoppen je voor elkaar. Ook vind je het hilarisch als papa door de kamer kruipt en jij zijn voeten probeert te vangen. Maar springen op de poef, uitkietelen en rollebollen over de vloer of het bed vind je ook heerlijk. Ik stoei ook wel met je  en ook dat vind je zeker leuk, maar je lacht toch echt het hardst als papa het doet. Dat vind ik helemaal niet erg, ik zit vaak op de bank te kijken en me rot te genieten. Wat een rijkdom denk ik dan. Wat een geluk! Dit is wat ik altijd wilde.

Wat je ook graag doet is met kussens spelen. We begrijpen niet precies wat je bedoeling is, maar je kan eindeloos bezig zijn met het schudden van de kussens en dan ga je er weer tussen liggen en dan verplaats je ze weer, of schud je ze weer opnieuw. Ik vind het allemaal zo grappig wat je doet.

En dan nog de muziek, o de muziek. Volgens mij hoor je gewoon muziek in je hoofd. Tuurlijk, wij houden van muziek en voeden jou op met vaak muziek luisteren, zingen, muziek maken (papa), maar ik denk echt dat je zelf ook muzikaal bent. Soms zit je zo te swingen en neuriën, terwijl er dan geen muziek op staat.
Elke dag wijs je naar de tv en zeg je “Tunne? Tunne?” Je bedoeld hiermee ‘Thunder’ van het nummer ‘thunderstruck’ van ACDC. Dat is echt wel je lievelingsnummer en ACDC je lievelingsband op dit moment. Ik denk dat we dagelijks wel iets van hun draaien. ‘Thunderstruck’, Whole lot of Rosie en T.N.T. zijn je favorieten. Maar Queen komt ook steeds meer in beeld en dan vooral ‘We will rock you’.
Je zingt sinds een week of 3 dagelijks “we we we we wok to”(we will we will rock you). Je speelt de gitaarsolo mee op je luchtgitaar en pakt een willekeurig voorwerp (een langwerpig blokje, tube tandpasta, rubberen buis) als microfoon.
Oja, en je zegt de hele dag “tum tum tss, tum tum tss.” (dat is dat drumstukje van ‘We will rock you’). Ook drummen doe je de hele dag door. In de lucht, op de poef en het liefst ook op de tafel en alle meubels maar dat mag niet van ons.  Je hebt zelf best al veel speelgoedinstrumenten (piano, gitaren (2), trommel, trompet, tamboerijn, mondharmonica) en je speelt daar heel veel mee. Soms zit je achter je piano te spelen en te zingen tegelijk. Het is zo genieten om je zo te zien. In je bed lig je ook heel vaak te zingen en te swingen. Muziek is op dit moment in ieder geval een grote liefde in je leven en je bent er elke dag mee bezig.

Verder houd je van structuur en vind je het fijn als dingen hetzelfde gaan. Als we naar de auto lopen om weg te gaan houd je bijvoorbeeld het liefst van ons allebei onze hand vast. Het opsta- en slaapritueel is elke dag hetzelfde, maar ook het eten doen we altijd op dezelfde manier. Ik vind dit zelf ook fijn, maar merk ook aan jou dat jij dan het meest op je gemak bent.
Als we dingen anders doen dan probeer je vaak ook door te wijzen, brabbelen en vragen duidelijk te maken dat je wil dat het gaat zoals altijd. Als ik bijvoorbeeld een keer op een andere stoel ga zitten met het eten dan wijs je naar de stoel waar ik normaal altijd zit en zeg je: “mama daar? Mama daar?”

Je kan me zo verrassen met iets nieuws, je kan me enorm ontroeren door je gevoeligheid, soms lig ik helemaal in een deuk omdat je grappige dingen doet of grapjes maakt. Je kan ook erg om jezelf lachen en jouw lach is voor mij het mooiste geluid op de wereld. Als jij lacht dan lach ik automatisch mee. Soms ben je enorm ondeugend en dat straalt van je gezicht. Je kan niet zo goed iets stiekem doen. Ik moet soms streng doen en heel af en toe ben ik ook wel echt boos, maar meestal lach ik stiekem van binnen en soms kan ik het niet binnenhouden en lig ik helemaal in een deuk terwijl ik eigenlijk “steng” zou moeten doen. Jij lacht vaak uit volle borst mee.
Maar, zoals ik al zei, meestal golft er enorm veel liefde door mijn lijf en mijn hart als ik naar je kijk Lieve Lewis, want jij bent alles. Ik hou zo veel van jou, ik wist niet eens dat er zo veel liefde bestond. Ik vind je zo leuk. Je bent echt alles wat ik had gehoopt, wat ik had gedacht toen ik fantaseerde over moeder zijn en een kindje krijgen en je bent nog veel meer.
Je bent het mooiste wat ik ooit heb gezien. Het liefst heb ik je altijd bij me, dicht tegen me aan, maar als je je eigen gang gaat, zelf stappen maakt, zelf dingen kan, zelf dingen ontdekt, jezelf ontwikkeld en nu al stap voor stap zelfstandiger wordt ben ik bij elk klein mini stapje super trots! Echt, de wereld ligt aan je voeten en je kan uiteindelijk alles wat je maar wil en ik zal je steunen zo goed als ik kan.

Liefs mama xx