Dit is deel 3 van een 3-luik. Klik hier voor deel 1 en hier voor deel 2.

 In deel 1 van deze 3-luik (Afvallen 1-3, de aanloop) beschrijf ik dat ik, terwijl ik graag af wilde vallen, in oude patronen terugviel. Het kostte me ongeveer 4 maanden om dat te beseffen. In de tussentijd was ik via instagram in aanraking gekomen met plus size vrouwen die staan voor zelfliefde, acceptatie, leven in het nu, goed voor jezelf zorgen, eigenwaarde en het laten zien van je plus size lichaam. Dit heeft mij enorm geïnspireerd en dat doet het nog. Het heeft er voor gezorgd dat ik anders in dit hele proces van afvallen en zelfacceptatie ben gaan staan.

Tot februari 2019 had ik nog geen instagram account, maar omdat ik met deze blog wilde beginnen heb ik er 1 aangemaakt. Al gauw zag ik prachtige plus size vrouwen voorbij komen die foto’s van zichzelf posten in mooie outfits, lingerie en soms zelfs gedeeltelijk naakt. Ik las posts over body positivity, fatshaming, selflove, selfcare. Ik ontdekte #’s als curvepower, curvylook, happyisnotadresssize, wenermaaraan, lovetheskinyouarein, respectmycurves en ga zo maar door.
Ik las ervaringsverhalen van vrouwen die ook dik zijn, maar die wel van zichzelf houden (of dat aan het leren zijn). Vrouwen die er van zichzelf wel mogen zijn en gewoon leven en gelukkig zijn. Vrouwen die zichzelf laten zien, ook al voelen ze zich soms onzeker en is het in een maatschappij die vooral gericht is op slanke mensen soms ontzettend lastig om van jezelf en je dikke lijf te houden.

Er ging een wereld voor mij open! Nog nooit eerder had ik zoveel mooie vrouwen met een plus size lichaam gezien. Nog nooit had ik gelezen over zelfliefde en een positief zelfbeeld in combinatie met een plus size lichaam. Nog nooit had ik dikke vrouwen gezien of gehoord die gewoon zeggen dat ze niet (meer) diëten, die gewoon kleding dragen die ze mooi vinden en die er voor uitkomen dat ze ook lekker eten en seks hebben en dansen en sporten. Maar wat vooral erg binnen kwam was de energie van deze hele body positivity beweging. Het tegengeluid tegen de heersende meningen en het heersende beeld over dikke mensen.
En doordat ik me hier helemaal in onderdompelde, steeds meer #’s ging volgen steeds meer prachtige vrouwen ging volgen en dus op dagelijkse basis steeds meer en vaker vrouwen zag die er qua lichaam en gewicht ongeveer net zo uitzien als ikzelf, begon ik mij steeds beter te voelen. Het veranderde hoe ik naar mezelf keek.
Ik ben best wel onder de indruk van hoeveel invloed de beelden hebben die je dagelijks ziet en ook hoe snel dit invloed heeft op je eigen gedachten, gevoelens en zelfbeeld. Na een paar weken van dagelijks kijken naar plus size vrouwen, van dagelijks lezen van ervaringsverhalen van mensen zoals ik en van het dagelijks zien van leuke outfits, mooie kapsels en positieve vibes van niet slanke vrouwen keek ik al anders naar mezelf. Echt bizar!

Ik begon andere kleding te kopen. Kocht voor het eerst sinds jaren weer een spijkerbroek (inmiddels heb ik er 4, waarvan 1 korte en 1 te grote). Ik begon me minder ongemakkelijk te voelen bij eten in het openbaar en bij sporten in het openbaar. Ik durfde makkelijker te benoemen dat ik plus size ben. Ik ging in de spiegel anders naar mezelf kijken. Ik vergeleek me niet meer elke dag met slanke mensen. En ondertussen bleef ik mijn brein voeren met artikelen en blogs die gaan over dat dik zijn niet per se ongezond is.
Dat plus size mensen ook gewoon gezond kunnen eten, sporten, zichzelf verzorgen, er mooi uit kunnen zien en zich goed kunnen voelen over zichzelf. Dat we er nou eenmaal niet allemaal hetzelfde uitzien, dezelfde bouw hebben en dezelfde vetverbranding. Natuurlijk wist ik deze dingen allemaal wel, maar toch las hoorde en zag ik overal vooral dat dikke mensen lui zijn, ongezond, geen doorzettingsvermogen hebben, er zelf voor kiezen omdat ze af en toe ook lekkers eten, onaantrekkelijk zijn, een slecht voorbeeld, vies en vooral minder waard. En hoewel ik heus wel weet dat dit niet klopt en niet waar is, voelde ik het toch zo omdat dit is waar ik jarenlang mee ben gevoed.

Dus…. Terwijl ik aan de ene kant een doel had gesteld van 2 kilo per maand afvallen, ontdekte ik aan de andere kant de wereld van de body positivity movement. En toen ik er dus na 4 maanden achter kwam dat ik in oude patronen was beland heb ik besloten de doelstelling van 2 kilo per maand, en in oktober dus 20 kilo eraf, over boord te gooien. Ik wilde liever investeren in mijn zelfbeeld en eigenwaarde. In mei bestelde ik het boek “op je lijf geschreven” van Mayra Louise en dat is het mooiste cadeau wat ik mezelf ooit heb gegeven. Ik ga nog een hele blog schrijven over dit boek en wat het voor mij heeft betekend, maar ik kan alvast verklappen dat ik het iedereen aanraad, plus size of niet!

Het ging een tijdje super goed. Ik voelde me goed over mezelf, kocht allemaal nieuwe kleding, begon met posten op instagram, begon mezelf online en in het echt meer te laten zien en ik begon met bloggen. Ik zat in een heerlijke flow en kon bijna niet geloven dat het allemaal zo makkelijk ging.
En toch, halverwege de zomer, veranderde dat weer. Als we een feestje hadden stond ik weer urenlang ontevreden voor de spiegel. Ik vond mezelf te dik voor mijn kleding, ik vond mijn haar niet mooi genoeg, ik vond mezelf niet leuk genoeg en voelde me dik vet en lelijk. Ik at liever niet meer in het openbaar, voelde me stom als ik ging sporten en raakte steeds verder verwijderd van mijn positieve vibe.
Als ik op instagram ging kijken en lezen hielp dat wel. Ik werd weer even positief, maar al gauw vond ik redenen waarom het voor hen wel zo was, maar voor mij niet. Ik voelde me zo verdrietig en hopeloos. Nu voelde ik me niet positief over mezelf en ik was niet aan het afvallen. Dom dom dom!

In augustus hadden we vakantie en tijdens de vakantie merkte ik eigenlijk pas hoe moe ik was. Dit had ik daarvoor helemaal niet door. Ik creëerde momenten voor mezelf om naar binnen te keren, na te denken en te voelen hoe het met me ging. Ineens merkte ik dat ik veel meer behoefte had aan alleen zijn en vooral aan momenten van selfcare.
Heee, die selfcare, stond dat niet ook in het boek van Skinny minds? Als je goed voor jezelf zorgt is het makkelijker gezond te eten en in de goede flow te blijven. En, stond dat  niet ook in het boek van Mayra Louise? Als je wil leren van jezelf te houden en als je je waardevol wil voelen is het heel belangrijk om goed voor jezelf te zorgen, dan voel je je meteen beter.
Oja, en kwam ik dat niet ook heel vaak tegen op social media? In posts en in blogs en ervaringsverhalen? Het kwartje begon te vallen.

Ik merkte dat ik nog steeds behoefte heb om af te vallen en fitter te worden, maar ook dat ik behoefte heb om te leren van mezelf te houden en mezelf nu al goed genoeg te vinden. Als ik me richt op afvallen dan overheerst het gevoel dat ik pas goed genoeg ben als ik slank ben. Jarenlang is dat ook wat ik heb gedacht en wat ik heb gevoeld. Ik ben pas mooi als ik slank ben. Ik ben pas succesvol als ik slank ben. Ik tel pas mee als ik slank ben. Ik kan pas mooie kleren aan las ik slank ben. Ik en mijn leven zijn pas waardevol als ik slank ben en nu dus niet. Eigenlijk word ik er heel verdrietig van nu ik me besef dat ik op die manier jarenlang heb geleefd. In een soort van wachtstand. Een gevoel dat ik niet meetel. En dat gevoel zit zo diep dat het nog steeds vaak ongemerkt naar boven komt.
Als ik me richt op zelfliefde en dat ik nu al goed genoeg ben en nu al mee tel en nu al succesvol ben en mooi en mooie kleren aan kan en waardevol ben dan verlies ik het afvallen uit het oog omdat het nu al goed genoeg is.
Waar ik tijdens mijn vakantie achter ben gekomen is dat ik nu al van mezelf kan houden, mezelf nu al goed genoeg kan vinden, dat ik nu al waardevol ben en dat ik juist vanuit die liefde voor mezelf gezond wil eten en af wil vallen. Omdat ik dan gezonder ben en fitter en hopelijk minder klachten heb en makkelijker met mijn kind kan spelen. Ik ga me de komende periode dus richten op dat wat zowel bij het afvallen hoort als bij het houden van mezelf en acceptatie, en dat is selfcare.

In de vakantie heb ik hier a in geïnvesteerd en ik merk dat het werkt. Als ik mijn huid goed verzorg, heb ik minder last van onzuiverheden of van een droge huid en voel ik me goed over mezelf. Als ik tijd neem om te lezen, mediteren, de natuur in te gaan, alleen te zijn laad ik enorm op en heb ik meer energie. Ik voel me dan positiever en vrolijker. Vanuit dat gevoel is het makkelijker om gezond te eten en te bewegen. En als ik gezond eet en beweeg voel ik me minder dik en slecht over mezelf dan wanneer ik snoep en op de bank zit.
Ook is het zo dat als ik over het algemeen goed voor mezelf zorg, ik er veel meer van kan genieten als ik wel een keer lekker los ga met chocolade of lekker op de bank blijf zitten terwijl ik eigenlijk een workout zou doen. Ik voel me niet meer continue te kort schieten, moe en minderwaardig.
Daarnaast merk ik dat ik veel meer ontspanning ervaar omdat het nu allemaal al goed genoeg is. (mijn hoofd gaat nog regelmatig op de hobbel en dan merk ik ook gelijk weer meer stress).
Jarenlang was ik altijd bezig met afvallen. De waarde van de dag, week, maand en mezelf hing af van of ik wel of niet was afgevallen en of ik wel of niet me aan mijn eigen opgelegde regels hield. Dat op zichzelf maakt het eigenlijk al onmogelijk om van jezelf te houden en jezelf goed genoeg te vinden. Best verdrietig en jammer dat het me meer dan 20 jaar heeft gekost om hier achter te komen.

Ik heb op beide vlakken (selfcare en afvallen) nog een lange weg te gaan en veel te leren. Oude gewoonten, gedachten, patronen en gevoelens ben je niet zomaar kwijt. Kilo’s trouwens ook niet. Toch heb ik het gevoel dat deze nieuwe insteek met nieuwe inzichten me weer verder gaat brengen in mijn zoektocht en mijn reis door dit leven.

Liefs Maaike  xx

Klik hier voor deel 1: Afvallen 1-3, de aanloop
Klik hier voor deel 2: Afvallen 2-3, de methode